donderdag 3 november 2016

Een greep uit de opmerkingen en recensies van de Leesclub op Hebban op het boek Tussen rang en stand


Yvonne schrijft: Ook ik heb al een paar dagen het boek uit, wow! Ongelofelijk hoe een boek je zo kan raken. De ene keer met een grote glimlach aan het lezen, een andere keer lopen de tranen over je wangen omdat het zo raakt. 

Wendy schrijft: 'Geen zeemzoet romannetje maar een prachtig liefdesverhaal met een vleugje geschiedenis" denk dat de zin echt wel alles zegt, dit is voor mij 5 sterren waard. Op twee dagen heeft het verhaal mij meegenomen, de trappen die krakken, Sara haar gevoelens waar ik direct voeling mee had, de liefde voor Dirk die zo mooi beschreven stond. Ik hou niet van het zeemzoete maar wel van het prachtige, het geen waar je echt voeling mee kunt hebben, Marja Visscher je hebt hier een topper afgeleverd, ik ben echt fan....mijn weekend kan niet meer stuk.'

Samm schrijft: Een geweldig boek. Een vrouw(Sara) die meer met haar leven wilde als kaart avondjes. Waardoor ze naar het prachtige Hof van Assendelft gaat om het te restaureren..
Daar ontmoet ze de man (Dirk) van haar dromen/leven maar helaas is de liefde onmogelijk. Toch krijgen ze het voor elkaar om elkaar te beminnen op een prachtige manier en er komt een liefdesbaby (Saartje). Helaas is het kindje een "bastaard" want door standsverschil kunnen ze niet trouwen en mag niemand het weten. Een prachtig ontroerend roman zondra je er in zit kan je het niet wegleggen. Ook is het makkelijk weg te lezen. Het sleept je mee naar het verleden hoe het er vroeger aan toe ging. Waar wij nu geen weet van hebben omdat je zelf je liefde kan kiezen. 5*****


Heleen schrijft: Het boek gaat over Sara, een jonge vrouw die onder het juk van haar moeder een aangepast leven leidt in Den Haag. Ze droomt over een ander leven en verzint een plan om ruimte voor zichzelf te creëren en even niet aan de sociale verplichtingen (van o.a. vrijgezellen ontmoeten) te hoeven voldoen. Haar vader vindt het goed dat ze naar hun buitenverblijf gaat om het verblijf te laten opknappen. Dat wat leest als een historische roman, met beeldende taal, geeft meer beeldspraak prijs dan je op het eerste gezicht zou denken. Zo leert Sara in de beschermde Hof haar liefde kennen, een eenvoudige geitenhoeder en tuinman, die haar inwijdt in de vertrouwdheid die liefde op kan roepen. Binnen het Hof komen haar zintuigen tot leven en geniet ze van de geuren, kleuren en vrijheid. Binnen en buiten het Hof leert ze het eenvoudige dorpsleven kennen en leert ze de eenvoud bij de dorpsmensen waarderen. Ze ontwikkelt vriendschap en een vertrouwdheid met vrouwen, die net als haar liefde, niet past bij haar Rang en Stand. Als zich nog meer taboes voordoen, leert ze met de steun van haar liefde en de vrouwen om haar heen, keuzes te maken, zodanig dat ze haar hart kan volgen en toch binnen haar Rang en Stand blijft functioneren. Mooi dat ze hierin ook de ruimte neemt om de sociale verplichtingen te vervangen door cultureel samenzijn, met kunst en muziek.
Het boek is gebaseerd op grondig onderzoek naar de Hof van Assendelft en de figuur Sara die daadwerkelijk heeft geleefd. Het gedegen onderzoek komt terug in de beschrijvingen van beelden, manier van omgaan met elkaar en gebruiken, die passen bij die tijd. Aangezien de overlevering niet volledig was over het leven van Sara heeft de schrijfster verder haar eigen fantasie gebruikt om er een goed leesbare historische roman over te schrijven.


Geertje schrijft: Voor mij zijn Sara, Hille en Saartje voorlopers / wegbereiders van vrouwenemancipatie. Zo bedenkt Sara een plan om aan het benauwde leven aan Het Lange Voorhout te kunnen ontsnappen, betrekt Hille daarbij en komt met een concreet voorstel voor haar vader om dit te bewerkstelligen. In die zin regelt ze een baan voor haar zelf / creëert een doel voor zich zelf om invulling te geven aan haar leven. Op weg naar De Hoekse Waard op de trekschuit vanuit Delft, ervaren zij en Hille dat ze een avontuur tegemoet gaan....... In de tuin van Het Hof van Assendelft blijft Sara niet van top tot teen verhuld in haar kleding, maar probeert haar preutsheid te overwinnen door haar kleding op te stropen op een kleed in de tuin, genietend van de zon en even later van het gezelschap van Dirk.... Als ze dat niet had gedaan wat was er dan gebeurd??? Verder in het boek is ze zelfs trots op haar bruine onderbenen (nieuwe 'bruine kousen'). In die tijd was een bruine huid immers helemaal 'not done' binnen de elite. Hille heeft een eigen appartement in Den Haag weten te regelen, heeft zich in die zin losgemaakt van haar ouders, reist regelmatig en ziet daardoor meer van de buitenwereld, en kiest ervoor om zich niet uit te laten huwelijken. Ook Sara kiest niet voor een liefdeloos gearrangeerd huwelijk en weigert soms om mee te gaan naar bepaalde ontmoetingsplekken. Op Het Hof van Assendelft neemt Sara de leiding voor de verbouwing, kiest haar werklieden en zorgt dat ze bij wekelijkse werkbijeenkomsten aanwezig is. Rentmeester van Leeuwenburgh heeft daar duidelijk moeite mee maar heeft zich daar maar bij neer te leggen. Haar vader is uiteindelijk trots op haar vanwege de geslaagde verbouwing. Ook Saartje laat zich niet zomaar wegdrukken, ze kiest niet voor Jan maar voor een baan met alle gevolgen van dien. Voor mij zijn dit voorbeelden van vrouwen die de weg hebben vrijgemaakt voor vrouwenemancipatie. Kleine vanzelfsprekendheden die doorbroken worden, al duurt het inderdaad nog wel even voordat het zich verder doorzet in de maatschappij. Maar een verandering moet ergens beginnen...  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten