Trots op Frans Naerebout, een bijzondere inwoner van Vlissingen

Lid geworden van een nieuwe facebook groep: Vrienden van de stad Vlissingen. Uiteraard stel je je dan even voor. Dat deed ik met onderstaande column:

Zomaar een berichtje als nieuw lid er op zetten moet natuurlijk begeleid worden met een persoonlijke noot. Daarom wil ik mij graag even voorstellen. Ik ben Marja Visscher en was tot mijn pensionering uitgever van historische fotoboeken. U kent ze vast wel: de vierkante boekjes met filmstrips voorop en de titel 'In vroeger tijden'. We hebben er veel uitgegeven in Zeeland, soms samen met de heer Pols uit Zierikzee. We hebben de uitgeverij verkocht en daarvoor in de plaats kreeg ik een contract bij Zomer & Keuning en schrijf nu historische romans. Een daarvan en dat hebben jullie al in het berichtje kunnen lezen, speelt zich af in Vlissingen. Nu is er in mijn optiek genoeg bekend waar het gaat om Frans Naerebout, daarom leek het mij leuk om het nu eens te schrijven vanuit het oogpunt van zijn vrouw Sara. Wat betekent het om de vrouw van te zijn in de VOC tijd. Wanneer je man loods is en niet voor een kleintje vervaart, van schip op schip stapt en door oorlogshandelingen uiteindelijk op Kaap de Goede Hoop terecht komt. En dat zonder het nu zo geliefde mobieltje om te zeggen: Saar zet de aardappelen maar laag want vader zit in Afrika en komt even wat later thuis. Ik schreef het boek ook uit een zekere trots, want ik stam rechtstreeks af van Frans Naerebout via zijn zoon Levinus. Mijn moeder was nog een Naerebout en mijn opa heette Levinus. Veel van mijn familie woonde in Rithem en Vlissingen. Wel raar eigenlijk dat je na 200 jaar nog zo trots kunt zijn. Of misschien ook wel niet, want als er één standbeeld geen discussie nodig heeft dan is het wel het standbeeld van Frans Naerebout. Hij is immers een echte volksheld door zijn spectaculaire reddingen, die niet om geld maar om mensen ging. Toch vroeg ik me onlangs af, toen mijn moeder (geboren 1929)  als kind aan de hand van haar opa Willem Naerebout langs het standbeeld liep (dat van voor de oorlog) zei hij: kijk, die meneer heeft de zelfde naam als wij, Naerebout. Geen opschepperij, geen sterke verhalen. Blijkbaar was dat niet nodig, iedere inwoner wist tenslotte zijn staat van dienst en was trots op zo'n Vlissinger van kaliber, toch?!!

Kijk en vergelijk de omslag van De Wolkenkijker

Het was heerlijk weer en tijd dus om met mijn omslag van 'De Wolkenkijker' in gedachte naar het strand en de Boulevard van Vlissingen te gaan, waar de echtgenoot van mijn hoofdpersoon Frans Naerebout over zee uitkijkt. Kijk en vergelijk met de omslag naar hetgeen er nog steeds een inkijkje geeft in dit stukje historie. Gezellig koffie gedronken in de Gevangentoren, die ook te zien is op de omslag. De toren was onderdeel van een stadspoort, de Westpoort, waarvan jullie een tekening bovenaan in deze collage zien. In 1610 wordt het een gevangenis en in het middengedeelte werd recht gesproken. In 1811, dus nog in de tijd dat Naerebout leefde (1748-1818) is het lage gedeelte gesloopt, maar blijft gevangenis, nu alleen voor militairen. Tegen de toren bouwt men een kazerne. Nu is het dus een restaurant. Links onderaan de schepen waarvan door toedoen van mensenredder Frans Naerebout de opvarenden werden gered.

Loco-burgemeester De Jonge van Vlissingen neemt eerste exemplaar De Wolkenkijker in ontvangst

Zojuist het leuke bericht ontvangen dat de loco-burgemeester van Vlissingen de heer De Jonge op zaterdag 23 juni a.s. het eerste exemplaar van de historische roman 'De Wolkenkijker' in ontvangst wil nemen. De uitreiking vindt plaats in boekhandel 't Spui in Vlissingen. Roman wordt uitgegeven door Zomer & Keuning.