Leuke contacten in Badhoevedorp

Inmiddels leuke contacten gelegd via een fb site van inwoners van Badhoevedorp. Zelfs al een uitnodiging ontvangen voor een lezing in een galerie/lunchroom in Badhoevedorp. In het huidige Badhoevedorp zijn straten naar mijn hoofdpersonen genoemd en tevens staat er een prachtig borstbeeld van mr. Jacob Amersfoordt. Toch heb ik het idee dat de werkelijke geschiedenis van mijn toch wel bijzondere hoofdpersonen daar niet zo leeft en men eigenlijk niet op de hoogte is, hoe belangrijk Jacob Amersfoordt voor Nederland is geweest. Ik vind het daarom dubbel leuk om hen op fb wat bij te praten en te vertellen wat ik in mijn historische onderzoek op dit onderwerp allemaal ben tegengekomen. Want de Badhoevers mogen best trots zijn op hun verleden en ik hoop daar dan ook met mijn trilogie een mooie bijdrage aan te leveren. Daarnaast is het ook fijn, dat wanneer ik ergens mee zou zitten ik aan hen kan vragen hoe iets zit.   

Voorlopig praat ik de geïnteresseerden mensen in
Badhoevedorp graag bij. Volgend jaar verschijnt het eerste deel van trilogie 'De Badhoeve', getiteld: 'Lied van wind en water'. Een titel die verwijst naar een compositie die Hermina maakt nadat ze samen met haar echtgenoot de leeg gepompte Haarlemmermeerpolder heeft bezocht.
Later in het jaar 1854, om precies te zijn op 19 mei, zal haar echtgenoot er maar liefst 200 hectare grond kopen om er zijn landgoed naar Engels model te realiseren. De Badhoeve was een modelboerderij en had door het experimentele karakter en de, voor die tijd, zeer moderne machines op stoom, veel invloed op de mechanisatie van de Nederlandse landbouw. Op  foto een van de prachtige gemalen die de Haarlemmermeerpolder droogmaakte. Het jaar daarop in 1855 lees ik in de Staatscourant dat op 7 juli de gemeente Haarlemmermeer is ingesteld. In dat jaar geeft Hermina haar eerste concert van haar tweede ouverture in Felix Meritis te Amsterdam.

Bijzondere ontmoeting met de veelzijdige designer Arthur Scheijde

Soms heb je van die bijzondere ontmoetingen. Zo'n ontmoeting had ik afgelopen zaterdag tijdens de 'Frans Naerebout dag'. Daar ontmoette ik Arthur Scheijde. Samen vormden wij in levende lijve een piepklein onderdeeltje van de geschiedenis. Als mijn voorouder, mensenredder Frans Naerebout, de voorouder van Arthur, Adriaan Scheijde opvarende van De Woestduyn, niet gered had, dan zou het leven heel anders zijn gelopen en stonden wij toen niet naast elkaar. Sterker nog dan had Arthur nooit zijn tekeningen kunnen maken voor het prachtige boek 'De Woesduynschipbreuk nader ontrafeld'. Een historisch, wetenschappelijk werk dat hij, ondanks dat, toch zo wonderlijk goed leesbaar heeft gehouden. Het boek geeft een prachtige beschrijving van de legendarische redding, de opvarenden en het verdwenen fortuin. Het boek is rijk geïllustreerd met tekeningen van hem zelf. Arthur is een veelzijdig mens, schrijft, filmt en maakt prachtige animaties waar ook het MuZeeum dankbaar gebruik van heeft gemaakt. Wie meer over zijn werk en boek wil weten kan hem mailen: arthur@thuurart.com Kijk ook eens op zijn website: www.thuurart.com Gezien zijn CV heb je waarschijnlijk ongemerkt allang ergens eens kennis gemaakt met deze veelzijdige designer!

Alle titels op een rijtje

Omdat ik jullie nogal eens meeneem op het gebied van mijn schrijfwerk, het historisch onderzoek en alles wat er komt kijken om tot een mooie, nieuwe uitgave te komen, kreeg ik onlangs de vraag welke boeken er nu al uit waren en welke titels er nog op de plank bij de uitgever liggen. Ik heb de romans die reeds zijn verschenen even voor jullie op een rijtje gezet, waaraan toegevoegd dat elk boek ook als e-book is verschenen. Bij Bookchoice is van 'Maannachten' ook een luisterboek gemaakt (afgelopen juni). Het eerste deel van de trilogie 'Tussen stad en streek', 'Verloren tijd' is ook als grote letterboek verschenen (voor slechtzienden). Een van de eerste boeken die nu zal verschijnen is het eerste deel in de trilogie 'De Badhoeve', getiteld 'Lied van wind en water'.

Rimpeling in roman De Badhoeve

Soms doet schrijven pijn, zo erg dat het in je hoofd en onder je vel kruipt. In een historische roman kun je de werkelijkheid fictief gezien geen geweld aan doen. Ik ben verplicht me te houden aan de diepe rimpeling die in 1866 over Nederland trekt, veepest en cholera. Ik kan de plotseling opkomende naargeestige sfeer op het landgoed De Badhoeve onmogelijk verzachten. Het is zoals het is en zet zich vast in alles! Rondom mijn computer aantekeningen, archiefstukken, brieven en boeken die de tijd duiden en mij nog dieper bewust maken van de feiten die ik zal moeten beschrijven. Mijn hoofdpersonen Hermina en Jacob hebben het ronduit moeilijk. Nu ik diep in het verhaal zit, kan ik het niet zien als een rimpeling in de geschiedenis. Mijn inleving noopt mij soms zelfs om even te stoppen, het manuscript er op terug te lezen en dan even aan iets hedendaags en ordinairs te denken, zoals aan een bezoekje aan de kapper, gewoon even De Badhoeve ontvluchten en proberen de rimpeling van bovenaf te bezien en te denken aan betere tijden die er ongetwijfeld aan gaan komen.

Toepasselijk cadeautje: een witte schrijfveer!

Gisteren kreeg ik van een van mijn enthousiaste lezeressen Inge Groesbeek in het maritiem MuZeeum te Vlissingen, deze witte schrijfveer. Een toepasselijk cadeautje waarvoor mijn hartelijke dank, Inge! Ik bewaar hem zuinig bij de verzameling schrijfveren en inktpotjes. Blij mee!

De dag na alle drukte

Het is nu zondag, de dag na alle drukte van gisteren in Vlissingen en de presentatie van de roman De Wolkenkijker. Nog steeds slaat de regen de ruiten en lijkt nu echt de herfst zijn intrede te hebben gedaan. Deze zondag wordt even een inhaalslag van wat ik gisteren heb laten liggen. Allereerst de kranten en de boekenbijlages met, jawel de openhaard aan om het kille weer buiten te sluiten. In alle rust de recensie lezen van alle boeken die er weer zijn verschenen. Vanmiddag nog wat tijdschriften doornemen en de post die met regelmaat alweer boeken aflevert gekocht bij antiquariaten voor mijn volgende onderwerp, dat zich in de Nederlandse toneelwereld van rond 1850 zal afspelen. Het vakje van mijn boekenkast is al ruim gevuld met de nodige literatuur op dat gebied. Gek genoeg geeft dat rust. Het feit dat ik al zoveel voor mijn nieuwe onderwerp heb. Ik lees er uiteraard nog niet in, kijk alleen of het geschikt is als naslagwerk voor de nieuwe roman. Het huidige werk wacht, ik ben namelijk nog steeds bezig met het derde deel van de trilogie 'De Badhoeve' getiteld 'Een schone getuigenis'. In het jaar 1865 trekt de rampspoed over De Badhoeve. Malaria, veepest, tyfus en cholera, teisteren het platteland en zeker de vochtige, lagergelegen Haarlemmermeerpolder. Jacob en Hermina doen alles om de ziekten te bestrijden. De manege wordt ingericht als noodhospitaal. Dag en nacht zijn beiden bezig om levens te redden. Kleding en beddengoed worden verbrand en secreten over de sloot worden afgebroken om besmetting te stoppen. Als burgemeester laat Jacob met speciale verordening tijdens de veepest hele kuddes slachten. Dat valt slecht bij de boeren. Zij graven stiekem geslacht vee op en verkopen besmet vlees aan slagers in Amsterdam. Hermina geeft liefdadigheidsconcerten en probeert de nabestaanden een hart onder de riem te steken. Het sterftecijfer ook op De Badhoeve stijgt en de druk op hen wordt groter. Gaan ze het samen redden?

Ik heb gelukkig veel historisch documentatiemateriaal en mezelf goed ingelezen. Maar de glamour van dit bijzondere stel mensen, dat hun sporen in de Nederlandse geschiedenis heeft verdiend, de componiste Hermina Dijk en de jurist, latere landgoedeigenaar Jacob Amersfoordt is ver te zoeken. Ik troost me met het weer, de regen tegen de ruiten en de zware wind, dit is de sfeer waarin dit deel van de trilogie gedijt. Zo moet het er in die trieste Haarlemmermeerpolder hebben uitgezien. Vanuit mijn werkkamer kijk ik de polder in naar de paar hectaren aardappelen, waar in de voren zich nu langzaamaan plasjes water beginnen af te tekenen.

Druk bezochte 'Frans Naerebout dag' in MuZeeum

Vandaag ondanks de vele regen, dat werkelijk met bakken uit de hemel kwam, toch een geslaagde 'Frans Naerebout dag' in het maritiem MuZeeum van Vlissingen. Met dank aan Karen Kroeze hoofd communicatie van het museum, Gerda en Margreet van boekhandel 't Spui die de museumboekwinkel verzorgen. Daarnaast gaat mijn dank uit naar lezers Paul en Inge Groesbeek uit Middelburg voor het maken van de foto's. Voelde me vandaag trouwen extra onderdeel van de geschiedenis: Ik als nazaat van Frans Naerebout, in de lijn van zijn zoon Levinus, ontmoette in het MuZeeum Arthur Scheijde, designer en schrijver, maar vooral tekenaar van het Naerebout affiche en de heerlijk striptekeningen die de zaalwand siert in het museum en waar de kinderen ronduit dol op zijn. Het verhaal van de redding van de Woestduyn in strip, kan het leuker?! Ook Arthur is net als ik onderdeel van de geschiedenis. Wanneer Frans Naerebout namelijk Arthurs voorouder niet van het schip de Woestduyn had gered, hadden wij toch echt die prachtige strip moeten missen, sterker nog dan was er van heel Arthur geen sprake.
Wie vandaag een gesigneerd exemplaar van de roman De Wolkenkijker gemist heeft in het museum heeft zich blijkbaar toch van een exemplaar voorzien via Bol en Bruna, lekker droog vanuit de luie stoel. Bij thuiskomst klikte ik op beide webshops van best verkochte boek op mijn boekenpagina's. Op beide sites is De Wolkenkijker vandaag in rangorde omhoog gesprongen. Nog net de Maannachten niet ingehaald, maar what ever. Eén nadeel van de verkiezing van de luie stoel boven een bezoek aan het gezellige MuZeeum lieve mensen is u toch fataal geworden, u werd dan weliswaar niet nat maar het haalt het niet bij de leuke sfeer, de zang van het Loodsenkoor, de lezing en de nodige handtekeningen die ik uitdeelde tijdens de signeersessie (zie fotocollage). Om nog maar te zwijgen van het missen van die leuke boekenleggers die mijn uitgever Zomer & Keuning beschikbaar heeft gesteld. Haha alles heeft tenslotte zijn prijs!

Even Frans gedag zeggen op de boulevard van Vlissingen

Vandaag even Frans gedag zeggen op de boulevard van Vlissingen en dan naar het Maritiem MuZeeum!  Het weer ziet er goed uit, al heb ik geen idee hoe het er precies zou moeten uitzien om veel publiek binnen te krijgen in het museum! Toch hoopte ik stiekem dat het zo zou stormen als gisteren, dat is namelijk op de boulevard een machtig gezicht en zo passend bij Frans Naerebout. Ik stel me dan voor hoe hij in zo'n vliegende storm uitvoer om mensen te redden, daar aan de Schelde omdat de mannen van de VOC te bang waren.

Gerda en Margreet van boekhandel 't Spui in Vlissingen hebben de voorraad romans van De Wolkenkijker afgelopen week aangevuld en de rolbanner met daarop de uitgave van Zomer & Keuning staat er uitnodigend bij. Vanmorgen ook mijn rolbanner opgezocht. Vind hem altijd weer een beetje ijdel, zo'n lap van een foto van mijzelf met de tekst 'Marja Visscher signeert'. Ik troost me met de gedachte dat het voor het goede doel is en dat ik niet over het hoofd wordt gezien. Zomer & Keuning heeft prachtige boekenleggers laten maken, dus ook die in mijn tas. En...heel lief succes gewenst via de mail door Rudmer en Monique van Zomer & Keuning. Ik heb er zin in!

Graf van Johan Barthold Jongkind en madam Josephine Fesser

Naar aanleiding van het televisieprogramma 'Een Hollander in Parijs' waarin Philip Freriks vanavond ditmaal aandacht besteedt aan mijn hoofdpersoon, kunstenaar J.B. Jongkind uit de roman Maannachten, kreeg ik van lezer Inge Groesbeek onderstaande foto's van de graven van Johan Barthold Jongkind en Josephine Fesser, waarin nu ook haar nageslacht ligt begraven. De graven bevinden zich naast elkaar in het Franse La Cote, Saint Andre. De dochter van Inge's vriend is op trektocht door Frankrijk en kreeg van Inge de 'opdracht' om toch vooral even op die begraafplaats te gaan kijken. Dank jullie wel voor de foto's dames!

Een Hollander in Parijs, achtergrond informatie bij roman Maannachten

Voor iedereen die de historische roman "Maannachten" heeft gelezen. En voor wie het boek nog wil gaan lezen alvast wat achtergrond informatie over mijn hoofdpersoon de kunstenaar Johan Barthold Jongkind wiens leven zich, samen met zijn vriendin madame Josephine Fesser, in Parijs afspeelde. Donderdag op Nederland 2 om 21.30 uur.

Marja Visscher geeft lezing in maritiem MuZeeum Vlissingen

Schrijfster Marja Visscher geeft zaterdag 22 september a.s. een lezing in het maritiem MuZeeum Vlissingen naar aanleiding van haar onlangs verschenen historische roman ‘De Wolkenkijker’. Tijdens de speciale ‘Frans Naereboutdag’ zal zij om half drie een lezing geven, gevolgd door een voorlezing en signeersessie.

Dit jaar is het 200 jaar geleden dat de loods en mensenredder Frans Naerebout is overleden. De Vlissinger redde in 1779 samen met zijn broer Jacob en vrienden 87 van de ruim honderd opvarenden van het VOC-schip de Woestduyn. De loods Naerebout van toen is nog steeds een inspiratiebron voor de loodsen van nu. En ook voor de mensenredders van de Koninklijke Redding Maatschappij KNRM is hij een voorbeeld. Frans Naerebout is een van de hoofdpersonen in het boek ‘De Wolkenkijker’ van Marja Visscher. In de tentoonstelling van het MuZeeum wordt het levensverhaal van Naerebout verteld in woord en beeld. Bijzonder zijn de originele historische documenten met handschrift van Naerebout zelf. Het enige bekende schilderij van de Woestduyn is speciaal voor de expositie geleend en tijdelijk naar het MuZeeum verhuisd.

Naast optredens van het Scheldeloodsenkoor samen met leerlingen van de Frans Naereboutschool in de ochtend, is er een familierondleiding door het museum en de speciale Frans Naerebout tentoonstelling. Die middag opent op verschillende tijden voor kinderen van 4 t/m 8 jaar in het Torentje van het MuZeeum de Verhalenkoffer en is er het spel, de strip en de speurtocht. Voor elk wat wils dus! De dag is van 10.00 tot 17.00 uur.

Bijzonder programma tijdens 'Frans Naereboutdag' in MuZEEum Vlissingen

Op zaterdag 22 september is er van 10.00 tot 17.00 uur een speciale 'Frans Naereboutdag' georganiseerd in het maritiem MuZEEeum van Vlissingen.

Dit jaar is het tweehonderd jaar geleden dat Frans Naerebout is overleden. De Vlissinger redde in 1779 samen met zijn broer Jacob en vrienden 87 van de ruim honderd opvarenden van het VOC-schip de Woestduyn.

De loods Naerebout van toen is nog steeds een inspiratiebron voor de loodsen van nu. En ook voor de mensenredders van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij KNRM is hij een voorbeeld.

In de tentoonstelling van het muZEEum wordt het levensverhaal van Naerebout verteld in woord en beeld. Bijzonder zijn de originele historische documenten met het handschrift van Naerebout zelf. Het enige bekende schilderij van de Woestduyn is speciaal voor de expositie geleend en tijdelijk naar het muZEEum verhuisd.

Voor deze 'Frans Naereboutdag' is een bijzonder programma samengesteld. Naast de tentoonstelling, het spel, de strip en de speurtocht is er van alles te doen.
Zo is er in de ochtend een optreden van het Scheldenloodsenkoor, in de binnentuin of bij slecht weer in de Pakhuizen. Het koor verzorgt ook nog een optreden met de leerlingen van de Frans Naereboutschool, dat ook nog zelfstandig zal optreden. Vervolgens is er een familierondleiding door het muZEEum. Om half twee worden de kinderen van 4-8 jaar in het torentje verwacht voor de Verhalenkoffer. In de Tobagozaal geeft de schrijfster Marja Visscher een korte inleiding over haar boek De Wolkenkijker, waarna zij een hoofdstuk zal voorlezen. Na afloop is er een signeersessie en is het boek te koop in de MuZeeumwinkel waarbij uitgeverij Zomer & Keuning voor speciaal voor de tenstoonstelling gedrukte (gratis) boekenleggers zal zorgen.
Zowel de rondleiding als de Verhalenkoffer in het torentje zullen die middag worden herhaald. Het programma duurt tot 17.00 uur.