Soms niet altijd in theaters maar in tenten. Het had iets van een reizend circus en wie bekende is met De Parade die heden ten dagen nog veel grote plaatsen aandoet, is denk ik een mooie voorbeeld van hoe het er vroeger aan toeging. Roem, jaloezie en het steeds maar weer opzetten van nieuwe, samengeklonterde gezelschappen is schering en inslag. Het mee hebben van de pers was zeker zo belangrijk omdat het gezelschappen kon maken en breken.
De kranten konden ook met voorbedachte raden zwijgen. Dat deden ze toen mijn toekomstige hoofdrolspeelster Susanne Nannette Sablairolles, die de rol van Margot de bloemenverkoopster speelde in een vergeten stuk van Bourgeois en Dugué. Een rol die heel zwaar was vooral fysiek. Zij speelde namelijk twee verschillende rollen en stond voortdurend avond aan avond op het toneel. Wanneer men dan bedenkt dat ze hoogzwanger was, mag dit bijzonder heten.
Het publiek was enthousiast, de pers lyrisch, zonder ook maar iets over de zwangerschap te schrijven. Ik heb de krantenartikelen in het archief er op nagekeken. Ze speelde deze rol nog op 16 december 1866. Drie weken later had ze alweer een andere rol ingestudeerd 'De Markiezin van Senneterre'. Een paar dagen later stierf ze op haar 38ste verjaardag in het kraambed.
In een krantenverslag lees ik dat meer dan duizend mensen op de been waren voor de begrafenis. Of de vader van haar twee nog in leven zijnde kinderen en de kinderen zelf aanwezig waren op deze druilerige dag in december vertelt het verhaal zelfs niet. Over haar ongelukkig verlopen zwangerschap geen woord. Er werd gezwegen....Het Algemeen Handelsblad schreef: "Onder de weemoedige toonen der muziek en terwijl tranen in veler oogen stonden, daalde de lijkkist in de groeve."
