Vijf sterren beoordeling van Bol.com

Wat een prachtig boek, zo levensecht beschreven. Ik zag het voor mijn ogen gebeuren. Ik heb gehuild, gegrinnikt en meegeleefd met Sara, aldus Monique van Erp

Een pageturner. Vanaf pagina 1 tot de laatste pagina in één adem uitgelezen. Je waant je naast de hoofdrolspeelster, je loopt mee op de kermis, je reist mee van Den Haag naar Heinenoord, je voelt de kou, de hitte en de liefde op elke pagina. Het verschil tussen rijkdom van de mensen aan het Lange Voorhout en de armoede van Heinenoord is schrijnend. Regelmatig een traantje weggepinkt.
Ik vind het een prachtig geschreven boek, het Hof van Assendelft is voor mij nooit meer hetzelfde... Het is een huis geworden met mensen van vlees en bloed. Dit boek is een aanwinst in de geschiedenis van de Hoeksche Waard, aldus Marjan van der Leer

Nieuwe catalogus 2017 van Zomer & Keuning verschenen

 

 

De nieuwe catalogus 2017 van Zomer & Keuning is verschenen met daarin de aankondiging van twee delen van de door mij geschreven trilogie. In maart 2017 verschijnt het eerste deel de historische roman getiteld 'Verloren tijd' en in september het twee deel 'Tot de maan en weer terug'. In het voorjaar van 2018 verschijnt het derde deel 'Elke dag is anders'.

 

 

De trilogie is gebaseerd op de bewoners van de nog steeds bestaande boerderij van de familie Jan en Berendina de Regt-Spaan aan het Zandpad te Puttershoek. Het historische onderzoek daarvoor deed ik al misschien twintig jaar geleden toen de Maasdamse huisschilder, de toen 90 - jarige Nico de Regt nog leefde. Ik bezocht hem in de tijd dat ik als journaliste in de Hoeksche Waard werkte voor een interview. Het zou een vriendschap van jaren worden. Jarenlang bezocht ik hem elke week waarin hij mij vertelde over het leven op de boerderij waar hij werd geboren. Nico, de jongste van de drie broers (Teun, Bert en Nico) zou de boerderij niet overnemen, hij wilde schilder worden. De opleiding was toen niet gering. Nico was van 1896, de tijd dat er in de winkelpanden en de rijkere huizen nog gemarmerd moest worden, hij biezen moest trekken op de rijtuigen en arrensledes. Zijn ambacht breidde zich uit tot het schilderen van landschappen en jachttafelrelen voor op de wanden en plafonds en op de achterzijde van een slede. Het leven op de boerderij met een melkmeid, de hondenkar, de kelder waar zijn moeder de groente wekte en het fruit bewaarde, de bedstede, de boenloods, de tijd dat bij het ramenzemen het water uit de achter de boerderij stromende rivier werd gehaald. Er werd boter gemaakt, gekarnd en men verkocht er de melk, karnemelk, boter en eieren. Zijn vader Jan die van een oude klomp een bootje maakte, de werkzaamheden op het land met paarden en nog veel handwerk verrichtte, de vlasindustrie. Opa Spaan die huisarts was en in zijn rijtuig langs de polderwegen reed en waar een krant achter de raamhor was gestoken zich een zieke bevond. Het waren prachtige verhalen. Toen hij en ik afscheid namen kreeg ik zijn aantekeningen mee met de mededeling: 'Doe er mee wat je wilt! Dat mag jij doen omdat je mij zo trouw hebt bezocht.'

'Waarschijnlijk leef je dan al niet meer Nico,' zei ik, want hij was toen al ziek. Hij antwoordde: 'Dat maakt niet uit, maar laat de toekomst weten hoe het er in mijn jeugd aan toe ging.' Natuurlijk heb ik al die prachtige gegevens verwerkt in deze trilogie of liever gezegd in het eerste deel, want daarna gaf het me nog zoveel inspiratie dat er ook een deel twee en drie volgden. 

Een greep uit de opmerkingen en recensies van de Leesclub op Hebban op het boek Tussen rang en stand

Yvonne schrijft: Ook ik heb al een paar dagen het boek uit, wow! Ongelofelijk hoe een boek je zo kan raken. De ene keer met een grote glimlach aan het lezen, een andere keer lopen de tranen over je wangen omdat het zo raakt. 

Wendy schrijft: 'Geen zeemzoet romannetje maar een prachtig liefdesverhaal met een vleugje geschiedenis" denk dat de zin echt wel alles zegt, dit is voor mij 5 sterren waard. Op twee dagen heeft het verhaal mij meegenomen, de trappen die krakken, Sara haar gevoelens waar ik direct voeling mee had, de liefde voor Dirk die zo mooi beschreven stond. Ik hou niet van het zeemzoete maar wel van het prachtige, het geen waar je echt voeling mee kunt hebben, Marja Visscher je hebt hier een topper afgeleverd, ik ben echt fan....mijn weekend kan niet meer stuk.'

Samm schrijft: Een geweldig boek. Een vrouw(Sara) die meer met haar leven wilde als kaart avondjes. Waardoor ze naar het prachtige Hof van Assendelft gaat om het te restaureren..
Daar ontmoet ze de man (Dirk) van haar dromen/leven maar helaas is de liefde onmogelijk. Toch krijgen ze het voor elkaar om elkaar te beminnen op een prachtige manier en er komt een liefdesbaby (Saartje). Helaas is het kindje een "bastaard" want door standsverschil kunnen ze niet trouwen en mag niemand het weten. Een prachtig ontroerend roman zondra je er in zit kan je het niet wegleggen. Ook is het makkelijk weg te lezen. Het sleept je mee naar het verleden hoe het er vroeger aan toe ging. Waar wij nu geen weet van hebben omdat je zelf je liefde kan kiezen. 5*****

Heleen schrijft: Het boek gaat over Sara, een jonge vrouw die onder het juk van haar moeder een aangepast leven leidt in Den Haag. Ze droomt over een ander leven en verzint een plan om ruimte voor zichzelf te creëren en even niet aan de sociale verplichtingen (van o.a. vrijgezellen ontmoeten) te hoeven voldoen. Haar vader vindt het goed dat ze naar hun buitenverblijf gaat om het verblijf te laten opknappen. Dat wat leest als een historische roman, met beeldende taal, geeft meer beeldspraak prijs dan je op het eerste gezicht zou denken. Zo leert Sara in de beschermde Hof haar liefde kennen, een eenvoudige geitenhoeder en tuinman, die haar inwijdt in de vertrouwdheid die liefde op kan roepen. Binnen het Hof komen haar zintuigen tot leven en geniet ze van de geuren, kleuren en vrijheid. Binnen en buiten het Hof leert ze het eenvoudige dorpsleven kennen en leert ze de eenvoud bij de dorpsmensen waarderen. Ze ontwikkelt vriendschap en een vertrouwdheid met vrouwen, die net als haar liefde, niet past bij haar Rang en Stand. Als zich nog meer taboes voordoen, leert ze met de steun van haar liefde en de vrouwen om haar heen, keuzes te maken, zodanig dat ze haar hart kan volgen en toch binnen haar Rang en Stand blijft functioneren. Mooi dat ze hierin ook de ruimte neemt om de sociale verplichtingen te vervangen door cultureel samenzijn, met kunst en muziek.
Het boek is gebaseerd op grondig onderzoek naar de Hof van Assendelft en de figuur Sara die daadwerkelijk heeft geleefd. Het gedegen onderzoek komt terug in de beschrijvingen van beelden, manier van omgaan met elkaar en gebruiken, die passen bij die tijd. Aangezien de overlevering niet volledig was over het leven van Sara heeft de schrijfster verder haar eigen fantasie gebruikt om er een goed leesbare historische roman over te schrijven.

Geertje schrijft: Voor mij zijn Sara, Hille en Saartje voorlopers / wegbereiders van vrouwenemancipatie. Zo bedenkt Sara een plan om aan het benauwde leven aan Het Lange Voorhout te kunnen ontsnappen, betrekt Hille daarbij en komt met een concreet voorstel voor haar vader om dit te bewerkstelligen. In die zin regelt ze een baan voor haar zelf / creëert een doel voor zich zelf om invulling te geven aan haar leven. Op weg naar De Hoekse Waard op de trekschuit vanuit Delft, ervaren zij en Hille dat ze een avontuur tegemoet gaan....... In de tuin van Het Hof van Assendelft blijft Sara niet van top tot teen verhuld in haar kleding, maar probeert haar preutsheid te overwinnen door haar kleding op te stropen op een kleed in de tuin, genietend van de zon en even later van het gezelschap van Dirk.... Als ze dat niet had gedaan wat was er dan gebeurd??? Verder in het boek is ze zelfs trots op haar bruine onderbenen (nieuwe 'bruine kousen'). In die tijd was een bruine huid immers helemaal 'not done' binnen de elite. Hille heeft een eigen appartement in Den Haag weten te regelen, heeft zich in die zin losgemaakt van haar ouders, reist regelmatig en ziet daardoor meer van de buitenwereld, en kiest ervoor om zich niet uit te laten huwelijken. Ook Sara kiest niet voor een liefdeloos gearrangeerd huwelijk en weigert soms om mee te gaan naar bepaalde ontmoetingsplekken. Op Het Hof van Assendelft neemt Sara de leiding voor de verbouwing, kiest haar werklieden en zorgt dat ze bij wekelijkse werkbijeenkomsten aanwezig is. Rentmeester van Leeuwenburgh heeft daar duidelijk moeite mee maar heeft zich daar maar bij neer te leggen. Haar vader is uiteindelijk trots op haar vanwege de geslaagde verbouwing. Ook Saartje laat zich niet zomaar wegdrukken, ze kiest niet voor Jan maar voor een baan met alle gevolgen van dien. Voor mij zijn dit voorbeelden van vrouwen die de weg hebben vrijgemaakt voor vrouwenemancipatie. Kleine vanzelfsprekendheden die doorbroken worden, al duurt het inderdaad nog wel even voordat het zich verder doorzet in de maatschappij. Maar een verandering moet ergens beginnen...  

Historisch onderzoek voor nieuwe roman

Momenteel ben ik met een historisch onderzoek begonnen voor een nieuwe roman. Het onderwerp zelf is mij niet vreemd omdat ik in 2005 met het zelfde onderwerp in de weer was, dat resulteerde in de levensbeschrijving van Ds. C.E. van Koetsveld, van dorpsdominee tot hofpredikant. Hoewel niet gelovig ontstond het boek uit een zekere interesse voor deze bijzondere Rotterdamse predikant-schrijver (1807-1893). Zijn eerste standplaats was Westmaas (zie fotocollage), daarna verhuisde hij naar Berkel, Schoonhoven en kwam tenslotte in Den Haag terecht. Op hoge leeftijd werd hij daar benoemd tot Hofpredikant, leidde in die periode een aantal begrafenissen van de Oranjes en doopte prinses Wilhelmina. Van Koetsveld was een sociaal bewogen mens dat zich in een aantal bijzondere daden uitte. Zo hebben wij o.a. in Nederland het bijzonder onderwijs aan deze predikant te danken. Het preken in het Sint Antonius Gesticht, leidde uiteindelijk tot de oprichting van de zogenoemde 'Idiotenschool' in Den Haag. Hij ondervond voor zijn idee om geestelijk gehandicapten naar school te sturen totaal geen enkele medewerking. Hij blijft echter vechten en de steun komt van onvermoede kant. Koningin Sophie (echtgenote van Willem III) is zeer geïnteresseerd in zijn werk en wordt zelfs beschermvrouwe van de school en bezocht deze regelmatig. Nadat ik mijn boek had gepresenteerd en er een grote Van Koetsveld tentoonstelling werd georganiseerd in Museum Hoeksche Waard, kreeg ik contact met de familie Croiset van Uchelen. De naam ontstond binnen de familie Van Koetsveld, toen dochter Elisabeth met een Croiset van Uchelen trouwde. Van Koetsvelds kleinzoon was architect en ontwierp veel belangrijke kerken in Den Haag. De heer G.Z.A. Croiset van Uchelen, moest oma zeggen tegen Elisabeth en heeft zijn leven gewijd aan het optekenen van alle familie gegevens. Hij stelde mij uit zijn rijke archief Boek III: de alliantie Van Koetsveld beschikbaar op DVD. Een fantastisch archief met heel persoonlijke foto's, correspondentie met zijn uitgever, het Koningshuis en persoonlijke herinneringen aan oma Elisabeth, kinderen en kleinkinderen van Van Koetsveld. De alliantie stelt mij in staat om ook iets meer over de echtgenote van Van Koetsveld, Anne Maria Croes 1873-1808 (Annemie) te weten te komen. Mijn aandacht voor de nieuwe historische roman gaat dan ook uit naar Annemie. Wie was zij en wat voor invloed had zij op haar, zeker voor die tijd, progressieve echtgenoot. Op de fotocollage de bekende Pastorie (Schetsen uit de Pastorie te Mastland, Ernst en luim van de Nederlandse dorpsleraar), De Nederlands Hervormde kerk en het uitzicht op de Binnenmaas van uit de achtertuin van de Pastorie.

Discussieer mee met de Leesclub op Hebban

Momenteel is er rond de literair-historische roman ‘Tussen rang en stand’ op Hebban een leesclub gevormd. Wie het boek gelezen heeft en wil deelnemen aan de discussie www.hebban.nl  opzoeken en vervolgens op de titel ‘Tussen rang en stand’ klikken. Veel leesplezier!