Beeldend schrijven en tijdens het lezen de stank van de stad ruiken

In veel recensies en reacties op fb en instagram lees ik dat ik zo 'beeldend' schrijf. Dat beschouw ik echt als een mooi compliment. In de roman 'Het meisje uit de Mandenmakerssteeg' komt dit wel erg veel voor. Het verhaal speelt zich dan ook af in het Amsterdam van 1748. Bijna nog geen straatverlichting en vieze stinkende grachten, daarbij beschrijf ik het leven van Mat van den Nieuwendijk ook wel het Limoenwijf genoemd, vanwege haar bijverdienste in de verkoop van limoenen. Zij behoorde tot de allerarmsten en bewoonde met haar gezin een kelder, zonder ramen, alleen een luik en een klein trapje naar beneden. Daar werd geleefd onder erbarmelijke omstandigheden. Om warm te blijven in de winter en om te koken werd er een vuurtje gestookt. Soms bleef het luik dicht om de warmte binnen te houden. Sommige kelderbewoners stierven door koolmonoxide, vaak gebruikte men gestolen kolengruis dat tot een bal werd gekneed om niet uiteen te vallen. Het veroorzaakte veel rook. In de kelders stonk het naar urine, poep en vooral ook vis, want Mat was een viswijf op de Damsluis. Iemand schreef: " Terwijl ik lees, ruik ik de verrotting, de vis en de vieze grachten." Grachten waar in het donker soms late cafégangers dronken hun blaas leegden, in de gracht vielen en verdronken. Niet iedereen voelde zich direct geroepen om bij daglicht het lijk er uit te vissen. Van waterkwaliteit had men nog nooit gehoord, wel van waterschuiten die schoon drinkwater aanvoerden, maar uiteindelijk het dek schrobden met jawel, je raadt het al, water uit de gracht!

Nog maar twee jaar geleden...

Het is nog maar twee jaar geleden dat ik op een middag deze doos met presentexemplaren binnenkreeg van mijn roman 'Maannachten'. Ik herinner het mij als de dag van gisteren. Voel nog de blijheid bij het openen van de doos. Een paar dagen daarna startte Zomer & Keuning de verkoop. Uiteindelijk werd het boek een succes! Er werd nog een 'grote letterboek' van gemaakt, voor visueel gehandicapten. Bookchoice maakte er een luisterboek van en werd bij hen boek van de maand. Lezingen en signeersessie volgden. Terwijl er in Dordrecht een prachtige tentoonstelling was te bewonderen in het museum aldaar over de schilder J.B. Jongkind. Er hing zelfs werk van mijn hoofdpersoon, zijn vriendin Josephine Fesser. Leuk dat facebook je met herinneringen op de hoogte houdt van wat je het jaar ervoor, soms twee tot drie jaar geleden allemaal uitspookte! Toch is tijd ook een gek ding. Het lijkt nog maar zo kort geleden, maar wanneer ik me bedenk wat ik na die tijd allemaal heb geschreven, lijkt het op een herinnering uit een ver verleden. Alles is relatief, ik kom er niet onderuit, ik ben gewoon twee jaar ouder geworden. Dank je wel facebook dat je me daar zo fijntjes op hebt gewezen!

Tevreden!

Wel lekker om naar te kijken zo'n boekenplankje gevuld met boeken van mezelf. Elke bandje van gemiddeld drie centimeter ben ik toch altijd nog maanden mee bezig geweest. Er is onderzoek gedaan, er zijn woorden geformuleerd die zinnen werden, mooie zinnen verweven rond een verhaallijn die er als een rode draad doorheen liep. Er is gecorrigeerd, geschrapt en opnieuw geformuleerd. Er is een passende omslag ontworpen en dan uiteindelijk wordt het verhaal gezet en gedrukt. Het glas wordt geheven op de nieuweling. Je hoofdpersoon kiest het ruime sop, gaat de wijde wereld in. Ze is niet meer van jou alleen, de mensen mogen er iets van vinden en vinden dat ook, van je woorden van je zinnen, van je hoofdfiguur. Soms ben je daar boos over, geraakt, maar meer nog gestreeld wanneer men aangeeft er van genoten te hebben. Daar doe je het voor! Zelf raak je er langzaam los van, soms tijdens een lezing staat de hoofdpersoon nog even in de belangstelling, in de boekhandel zet je op verzoek van de lezer je handtekening en wenst hem/haar veel leesplezier, waarmee je onderstreept dat de tekst, de titel je hoofdpersoon is overgedragen aan de lezer die er een plekje voor zoekt in zijn/haar boekenkast, bibliotheek, nachtkastje. Zelf raak je er dan los van, je neemt nu afscheid en afstand. Nieuwe gedachten vormen zich in je hoofd, steeds meer en meer dringen deze gedachten zich aan je op, sterker en sterker. Je onderzoekt, legt vast. Het neemt een vorm aan, woorden klonteren samen tot zinnen, je schrapt, zoekt, weegt af en schrijft verder tot er zeventigduizend woorden op papier staan. Dit proces heeft een naam, het wordt wel passie genoemd. Ik geef mij er graag aan over!

Topper in de historische reeks van Z&K

Historische roman over het achttiende-eeuwse pachtersoproer waarin het Limoenwijf en haar dochter lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Een verhaal tegen het decor van een volksopstand. Marja Visscher schrijft met succes historische romans voor uitgeverij Zomer & Keuning. Het meisje uit de Mandenmakerssteeg is haar vierde boek in de reeks historische romans, waar ze uitgebreid en gedegen onderzoek voor doet. Eerder verschenen van haar De Wolkenkijker, Maannachten en Tussen rang en stand. Ook verkrijgbaar als e-book.

Omvang 304 pagina’s; prijs € 17,50; prijs e-book 9,99; uitvoering paperback met flappen. Info: www.marjavisscher.nl

Herinnering aan drie jaar geleden

Facebook herinnerde mij er aan: nog maar drie jaar geleden, kwam mijn eerste boek uit bij Zomer & Keuning. Nog maar drie jaar geleden dat ik via de post deze doos met mijn presentie- exemplaren ontving van 'Tussen rang en stand'. Wat is er in die tussentijd niet allemaal gebeurd en geschreven. Altijd nog dankbaar dat ik deze kans heb gekregen en dat men mij de mogelijkheid biedt mijzelf verder te ontwikkelen! www.marjavisscher.nl

Colour locale geeft beter beeld aan het verhaal

Hoewel ik nog steeds aan het schrijven ben aan een hedendaagse roman, kriebelt het al weken omdat ik mijn keuze heb gemaakt ten aanzien van de hoofdpersoon voor mijn nieuwe historische roman. Regeren is nu eenmaal vooruitzien. Ik constateerde dat er genoeg materiaal voorhanden is om een beeld van haar te vormen. Zoals ik al eerder schreef schafte ik de nodige boeken aan via antiquariaten, raadpleegde de archieven en keek in oude kranten via Delpher. Toch knaagde er iets, haar jonge leven begon in het Duitse Dresden, met een woning aan de Altmarkt. Hoe krijg ik een beeld van die stad, niet van nu, maar van toen? Maar ook nu weer tel ik mijn zegeningen. Op internet alle plekjes in en om Dresden die ik nodig had, in beeld kunnen brengen. Het verhaal dat ik in mijn hoofd heb, krijgt nu plotseling ook een achtergrond, een decor of wel een colour locale. De rijtuigen, de kleding en op andere foto's  een beeld van de Altmarkt de bloemenmarkt die daar wordt gehouden. Mijn nieuw gekochte maagdelijk, lelieblank notitieboek staat plotseling vol aantekeningen. Haar beeld komt mij steeds duidelijker voor ogen nu ik haar kan plaatsen in de omgeving waar ze tot dan toe leeft.

Momenteel ook druk met de drukproeven van een ander boek, concentreren op iets geheel anders wat ook weer prettig is. Het is goed tot het uiterste te gaan om tot een mooi boek te komen. Maar zodra ik dat weer even weg leg, schakel ik direct over op het boek waar ik momenteel met zoveel plezier aan schrijf, maar wel met op de achtergrond de zekerheid dat na deze roman ik alweer verzekerd ben van goede informatie ten aanzien van een nieuw onderwerp.

Waar is de romantiek gebleven?

Momenteel werk ik op drie terreinen, schrijven, zoeken en correcties. Niet saai en lekker afwisselend. Zeker het zoeken naar materiaal voor mijn nieuwe onderwerp. Alleen vanmorgen dacht ik, toen ik al minstens twintig antiquariaten had bezocht, via Google, wat wint het gemak het toch van de romantiek. Het lijkt nog zo kort geleden dat ik bijna elk weekend besteedde aan boekenmarkten, boekenbeurzen en het bezoeken van antiquariaten in dorpen en steden. Lekker struinen in al die winkeltjes en dan met verworven aanwinsten gezellig ergens koffie drinken, vaak met veel meer thuiskomen dan alleen het boek waar je naar op zoek was. Even kriebelt het weer, het weekend gaat er tenslotte aankomen. Maar dan kijk ik naar buiten, stromende regen. Geen ruggengraat constateer ik, als ik plotseling heel blij ben met al die digitale boekwinkeltjes. Ik hou het maar even op de romantiek van een wandeling met de kleine Sammy. Alle twee een jas aan en kraag op...lekker even een frisse neus halen in de polder en dan aan de koffie. Zorgt net zo goed voor romantiek. Maar het blijft een doekje voor het bloeden, echte romantiek zit niet in het digitale. Ik twijfel, of toch? Want wat laat ik mijn hoofdpersonen, digitaal nog wel, zo-even nog samen doen...? Nou ja, het is maar hoe je het bekijkt, toch?! Fijn weekend allemaal!!

Nu eens geen rijtuigen maar een heuse Porsche in een moderne roman

Vandaag met de striemende regen op de ruiten ga ik er maar gewoon een gezellige werkdag van maken. In tegenstelling tot wat ik normaal doe, schrijf ik momenteel aan een moderne roman. Ik kreeg ergens een mooi onderwerp onder ogen waar we allemaal mee te maken zouden kunnen krijgen en dat ons enorm voor 'het blok' zou kunnen zetten. Het is maar één gegeven, maar het nodigde mij als het ware uit om er een mooi verhaal om heen te bouwen. Nu eens geen rijtuigen, maar een heuse, geleende Porsche die een belangrijke rol speelt in deze roman. Ook wel toevallig dat mr. Porsche, Ben Pon nu juist de voorpagina haalt doordat hij is overleden. Doordat ik niet al teveel onderzoek hoefde te doen en omdat ik zelfs deels uit ervaring kan schrijven, ga ik momenteel als een 'trein'. Hoofdstuk acht is in zicht, dus daar gaat vandaag nog wel wat bij komen!