vrijdag 8 maart 2019
Kan een slechte vrouw ook sterk zijn?
Het is vandaag Internationale Vrouwendag. Op facebook schreef ik dat mijn bijdrage in de strijd om de vrouwenemancipatie o.a. is dat ik in elk boek dat ik schrijf een sterke vrouw tot mijn hoofdpersoon neem. Toch kom ik terwijl ik dit schrijf in een soort gewetensnood, want kunnen slechte vrouwen in hun soort ook sterk zijn. De definitie van sterk en krachtig ontloopt elkaar niet veel denk ik. Ik heb het niet opgezocht, maar je zou het ene woord heel gemakkelijk voor het andere woord in een zin kunnen vervangen. Waarom dan nu die 'gewetensnood'? Momenteel ben ik bezig met een boek over de Engelse freule Unity Valkyrie Mitford (1914-1948). Om maar direct met de deur in huis te vallen, zij was het liefje, of beter gezegd één van de liefjes van Adolf Hitler. Misschien niet zo zeer verliefd op hem als wel om wat hij deed en om haar eigen idealen, de alliantie tussen Engeland, haar land en Duitsland zijn land te verenigen. Dat alles in kader van een Noordse sage en de muziek (libretto) van Richard Wagner. Zij haatte de Joden en keek op tegen haar idool. Was zij sterk of zit er dan ineens een verschil tussen 'sterk' zijn en 'krachtig'? Ik vind fascisme geen sterke gedachte, verre van dat, maar toch ben ik voor deze roman in haar hoofd gekropen en vind haar eerlijk gezegd wel een krachtige vrouw met overigens de verkeerde idealen. Hitler houdt van haar openheid en wat ze zegt snijdt in zijn ogen hout. Tegelijkertijd heeft zij in zijn ogen prachtige connecties bij de Engelse adel, die hem weleens van pas zouden kunnen komen. Was het bij de alliantie tussen Duitsland en Engeland gebleven en had zij haar zin gekregen, misschien was de keuze voor het woord dan niet zo moeilijk. Misschien heel misschien zou ze dan wel een sterke vrouw zijn geweest. Maar de geschiedenis wijst uit dat ze 'krachtig' is en in het slechte haar kracht heeft bewezen en zich staande heeft gehouden. Zelfs toen ze op een bankje in een park in München een pistool op haar hoofd zette omdat de Noordse sage nu eenmaal zo'n verloop kende. Dat het allemaal heel anders liep is heel verrassend, maar het geeft toch stof tot nadenken. Sterk en krachtig de woorden zijn zo op het eerste oog in één zin te vervangen, maar ooit wanneer deze roman uitkomt, zal iedereen zich opnieuw die vraag stellen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten