maandag 24 september 2018

Rimpeling in roman De Badhoeve


Soms doet schrijven pijn, zo erg dat het in je hoofd en onder je vel kruipt. In een historische roman kun je de werkelijkheid fictief gezien geen geweld aan doen. Ik ben verplicht me te houden aan de diepe rimpeling die in 1866 over Nederland trekt, veepest en cholera. Ik kan de plotseling opkomende naargeestige sfeer op het landgoed De Badhoeve onmogelijk verzachten. Het is zoals het is en zet zich vast in alles! Rondom mijn computer aantekeningen, archiefstukken, brieven en boeken die de tijd duiden en mij nog dieper bewust maken van de feiten die ik zal moeten beschrijven. Mijn hoofdpersonen Hermina en Jacob hebben het ronduit moeilijk. Nu ik diep in het verhaal zit, kan ik het niet zien als een rimpeling in de geschiedenis. Mijn inleving noopt mij soms zelfs om even te stoppen, het manuscript er op terug te lezen en dan even aan iets hedendaags en ordinairs te denken, zoals aan een bezoekje aan de kapper, gewoon even De Badhoeve ontvluchten en proberen de rimpeling van bovenaf te bezien en te denken aan betere tijden die er ongetwijfeld aan gaan komen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten