Zo aan het begin van het jaar is het lastig concentreren op het nieuwe onderwerp dat, zoals ik al schreef, over de toneelwereld in de 19de eeuw zal gaan. Lastig, omdat ik naast het nakijken van de drukproeven van het eerste deel van de trilogie De Badhoeve 'Lied van wind en water', ook het derde deel nog moet corrigeren. Echtgenoot heeft er met een kritisch oog naar gekeken en is nog wel wat tegengekomen. Ook dat neemt de nodige tijd in beslag. Over het nakijken van de drukproeven maak ik me eigenlijk ook wel zorgen, want redacteur Petra van uitgeverij Zomer & Keuning heeft al voor de Kerst de drukproeven verzonden. Nog steeds niet ontvangen en heb haar dit vorige week al gemeld. Voor de zekerheid zou ze ze opnieuw op de post doen, dat is nu ook alweer een week geleden.
Dan maar alvast de correcties beetpakken van deel 3 'Een schone getuigenis'. Altijd fijn wanneer daar vooraf kritisch naar gekeken wordt. Voor de redactie uiteraard prettig om een zo schoon mogelijk manuscript binnen te krijgen. Al sta ik er altijd weer versteld van hoeveel vragen het voor de 'persklaarmaker' toch weer oproept. Dat lijken vaak vragen naar de bekende weg, maar het triggert om de passage nog eens door te lezen uit de ogen van een willekeurige lezer. Dat is soms heel verhelderend! Maar het hoort er allemaal bij. De paar jaar dat ik nu voor Zomer & Keuning werk heb ik echter een mooi ritme gevonden. Ik wil niet meer dan twee boeken per jaar schrijven en ook alleen maar als het meezit. En met meezitten bedoel ik, dat het kiezen van een onderwerp en het historisch onderzoek een beetje wil vlotten.
De toneelwereld is echt een geschiedenis apart dat heel veel lezen vergt. Om meer te weten te komen over de geschiedenis van de toneelwereld heb ik wat oude boeken aangeschaft 'Drama en tooneel' van dr. J.A. Worp en de 'Herinneringen' van dr. M.B. Mendes da Costa, een bekende ooggetuige, die vanaf kleine jongen nog in de zalen heeft gezeten en de spelers waar het om gaat heeft zien optreden. Mooi dat je tegenwoordig via internet bij bijna elk antiquariaat op de boekenplanken kunt kijken om deze naslagwerken te bemachtigen. Daarnaast heb ik inmiddels alweer een ordner vol van uitdraaien afkomstig van het internet om me een beeld te vormen wie Suzanne Nannette Sablairolles en haar vaste tegenspeler en minnaar Pierre Augustin Morin precies waren. Om hun verhouding en hun leven te kunnen begrijpen is de achtergrond van de toneelwereld van het grootste belang. De kenmerken van dat toneelleven hebben zeker in grote mate een stempel gedrukt op het uitermate korte leven van Suzanne (38 jaar). Het wordt een uitdaging om in 'Op de adem van de tijd' haar vier laatste dagen te beschrijven. Van de dag dat ze hoogzwanger haar laatste rol speelde in de 'Markiezin van Senneterre' tot aan haar sterven op zondag 13 januari 1867.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten